Η βλακεία της ειλικρίνειας - Part I

Είχε κανονιστεί πρίν αρκετό καιρό, να γίνει μια συνάντηση για να γνωριστούν ο γιάννης με την ελπίδα. Ξεκίνησε σαν αστείο ανάμεσα στον γιάννη και το φιλικό του ζευγάρι την μαρία & τον κώστα. Η φιλία υπήρχε ανάμεσα στον γιάννη και την μαρία αλλά γρήγορα μπήκε στο κλιμα της παρέας και ο κώστας, όπου έγινε κολλητός με τον γιάννη. Η καλή χημεία που υπήρχε ανάμεσα στους τρείς, έφερε στο προσκήνιο την ιδεά του "προξενιού", και η κατάληλη ήταν μια παιδική φίλη του κώστα, η ελπίδα.

Ο γιάννης δεν τα πολυγούσταρε πολύ κάτι τέτοια, αλλά με την επιμονή του κώστα συμφώνησε, με την προυπόθεση όμως να μην ξέρει τίποτα η ελπίδα και να γίνει μια απλή γνωριμία. Ούτως η άλλως αυτό δεν ήταν και δύσκολο γιατί το ζευγάρι συναντιόταν πότε με την ελπίδα και πότε με τον γιάννη, οπότε στις διάφορες συζητηήσεις 'ηξερε ο ένας την ύπαρξη του άλλου καθώς και διάφορες καταστάσεις που τους ένωναν με το ζευγάρι. Αλλά το κυριότερο πρόβλημα του γιάννη ήτανε το κόλλημα που είχε με μια φίλη της μαρίας, την ειρήνη. Την ήξερε όσο καιρό και την μαρία αλλά σε κάποια στιγμή είχανε γίνει σχεδόν αχώριστοι με την ειρήνη. Καθημερινά τηλεφωνήματα, κουβεντούλα, φτάσανε σε σημείο να μην υπάρχει μέρα χωρίς επαφή. Αρκετοί θεωρούσανε ότι κάτι τρέχει μεταξύ τους, αλλά η αλήθεια απείχε αρκετά απο την θεωρία αυτή.

Ο γιάννης έκανε την κίνηση και εξήγησε στην ειρήνη την όλη κατάσταση, σαν απάντηση έλαβε κάτι που δεν θα μπορέσει ποτε΄ν ακαταλάβει στην ζωή του. Με λίγα λόγια του είπε οτι και αυτός την έχει αγγίζει όσο ελάχιστοι άνθρωποι μέχρι τώρα στη ζωή της, την έχει ελκύσει ερωτικά σε έντονο βαθμό, περνάει υπέροχα μαζί του, έχει γίνει ο γιάννης αναπόσπαστο κομμάτι της καθημερινότητας της, υπάρχει συναίσθημα αλλά δυστυχώς δεν συμπληρώνει τα κοινωνικά κριτήρια που πρέπει να έχει κάποιος για να είναι δίπλα της. Φυσικά ο γιάννης έμεινε μαλάκας με την απάντηση, δεν μπορούσε να το εξηγήσει, να το χωνέψει, αλλά το κόλλημά του μεγάλο όποτε το δέχτηκε και προσπάθησε να κρατήσει μια καλή φιλική σχέση. Δεν ήταν και οτι πιο εύκολο, αφού στους μήνες που ακολούθησαν η επαφή τους έγινε σχεδόν μαρτυρική. Ο μέν γιάννης κόλλαγε στο όχι στης ειρήνης, η δε ειρήνη κόλλαγε στα κοινωνικά κριτήρια που δεν είχε ο γιάννης. Ενώ πάντα αναμεσα τους υπήρχε μια έντονη ερωτική διάθεση και απο τους δύο σε σημείο να μην πιστεύει κανείς που τους έβλεπε μαζί οτι είναι μόνο φίλοι. Το αποτέλεσμα ήταν φυσιολογικό: να φτάσουν σε σημείο να μην μπορούν πλέον να επικοινωνήσουν σαν απλοί φίλοι, αλλά για ενωσή τους ούτε λόγος. Η ειρήνη, μορφωμένο κορίτσι, με 2 πτυχία (το δεύτερο ιατρικής) αλλά όχι κάτι εντυπωσιακό στην εμφάνιση, ο δε γιάννης τα πτυχία του μπορούσε άνετα να τα κένι ταπετσαρία για το μισό του σπίτι, απο γλώσσες (3 τον αριθμό), υπολογιστές (hardware - software - δίκτυα κτλ) και της ιατρικής (συν τα πολυάριθμα των συνεδρίων). Σε καλό μορφωτικό επίπεδο και οι δύο, αλλά ο γιάννης δεν τηρούσε τα κοινωνικά κριτήρια που ήθελε η "γαλαζοαίματη", όπως την αποκαλούσε το τελευταίο διάστημα. Οπότε άρχησε να ξεκόβει μπας και συνέλθει σε κάποια στιγμή, αλλά η ειρήνη βράχος. Έτσι σε κάποια συζήτηση που είχε με την μαρία, του πρότεινε να του γνωρίσει την ελπίδα, για να ξεφύγει και να ξεκολλήσει το μυαλό του αλλά και γιατί πίστευε η μαρία οτι κολλούσαν οι δυό τους και θα μπορούσαν να κάνουν κάτι καλό.

Έτσι δημιουργήθηκε η ιδέα του "προξενιού", αλλά το πρόβλημα του γιάννη ήταν οτι δεν ήθελε να μπλεχτεί σε κάτι αν δεν ήταν ψυχικά ήρεμος. Και άν άξιζε η ελπίδα τι θα έκανε τότε? θα μπορούσε να διώξει με τη μία τη μορφή της γαλαζοαίματης και να ξεκινησει κάτι καλό? Γιατί για το γιάννη δεν υπήρχε περίπτωση να προχωρήσει κάτι και να μην είναι ειλικρινής απέναντι στον εαυτό του και σε όποιον έιχε δίπλα του. Την ειλικρίνεια του αυτή την είχε πληρώσει πολλές φορές και σε σχέσεις αλλά και σε φιλίες, έλεγε πάντα οτι θεωρούσε αληθινό και σωστό με δυο κουβέντες απλά χωρίς περιστροφές. ¨ετσι έφτασε σε σημείο να έχει πολλούς εχθρούς και λίγους φίλους που ήτανε όμως για αυτόν αληθινοί. Ήξερε όμως οτι έπρεπε να προχωρήσει μπροστά, αφού με την ειρήνη δεν υπήρχε περίπτωση να γίνει κάτι σωστό. Υπήρχε και η προτροπή απο την μαρία και τον κώστα για την γνωριμία, οπότε πήρε την απόφαση να το κάνει και ότι βγεί. Άλλωστε μια γνωριμία ακόμα δεν θα μπορούσε να ήταν και τόσο καταλητική στη ζωή του, ίσως να προέκυπτε μια καλή φιλική σχέση. Και το σχέδιο μπαίνει σε δράση, για την "τυχαία γνωριμία".

Η μαρία έχει πάει για καγέ με τον γιάννη και ο κώστας και καλά ζητάει τη βοήθεια της ελπίδας για κάποιο πρόβλημα. Όταν γίνεται το τηλεφώνημα αποφασίζουνε να συναντηθούν όλοι μαζι για κανά ποτάκι και το νερό μπαίνει στο αυλάκι. Η γνωριμία καλή, υπάρχει μια ζεστή ατμόσφαιρα σε όλη την τετράδα , τα γέλια και τα πειράγματα έχουν την τιμητική τους και όλοι περνάνε όμορφα. Υπάρχει και μια "θετική ενέργεια" ανάμεσα στον γιάννη και την ελπίδα που είναι ολοφάνερη. Το βράδυ κυλλάει σχεδόν τέλεια και με την υπόσχεση να επαναληφθεί όσο το δυνατόν συντομότερα. Τα σχόλια της επόμενης μέρας αρκετά καλά εκατέρωθεν, ενώ οι πρώτες τηλεφωνικές επικοινωνίες έδειχναν κάποια προοπτική. Η δεύτερη συνάντηση ήτανε θέμα χρόνου αποκλειστικά αλλά αποφασίστηκε να ξεκινήσει σαν τετράδα και να καταλίξει σε δυάδες. Όπως και εγένετο, με μια μικρή διαφορά. Η μαρία μέσα στην αφέλεια της ανέφερε το όλο περιστατικό στην ειρήνη όπως και το ότι είχαν σχεδιάσει να βγούν.

Την ημέρα του ραντεβού ο γιάννης χαρούμενος ετοιμάζεται για την συνάντηση, όταν χτυπάει το κινητό του. Ακούει τη φωνή της μαρίας να του ζητάει συγνώμη για μια βλακεία που έκανε αθελα της, η οποία ήταν ότι δέχτηκε τηλεφώνημα απο την ειρήνη και με τα πολλά υα εμφανιζόταν και αυτή στη συνάντηση. Ήρεμος ο γιάννης, ησύχασε την μαρία, είπε οτι δεν υπήρχε κανένα πρόβλημα και να μην ανησυχεί. Όμως η μαρία τον ηξερε αρκετά καλά και η φοβερή ηρεμία της φωνής του έδειχνε ότι είχε αποφασίσει να κάνει κάτι αλλά τί?

Η καθυστέρηση του γιάννη δεν ήτανε εσκεμμένη, εξάλλου έστειλε μήνυμα στην ελπίδα ότι είχε μπλέξει στην συγκοινωνία. Ήτανε άλλωστε ο μόνος που δεν είχε αμάξι στην παρέα, αλλά ήξερε την αθήνα καλύτερα και απο τον πιό παλιό ταξιτζή και οι αποστάσεις δεν του ήτανε ποτέ πρόβλήμα. Φτάνει, ήρεμος, χαλαρός, είχε στις κινήσεις την περίεργη ηρεμία που ήτανε χαρακτηριστικό του και που τον διέκρινε χρόνια τώρα. Η κάθε κίνηση που έκανε, σου έδινε την εντύπωση οτι δεν ήταν τυπική ή μονότονη, και φυσικά όταν χρειάζοταν κάποιος ένα ήρεμο μυαλό ή σκέψη πάντα τον γιάννη θα αναζητούσε. Η αποφασιστικότητα του όμως μυθική. Ήταν ικανός να κάνει με μιά απλή κίνηση οτι θεωρούσαν όλοι οι υπόλοιποι αδύνατον ή απραγματοποίητο, ήτανε το στοιχείο για το οποίο αρκετοί τον αγαπήσανε και άλλοι τόσοι τον μισήσανε.

Η μόνη θέση που θα μπορούσε να καθήσει ήτανε ανάμεσα στην ελπίδα και την ειρήνη και φυσικά το έκανε χωρίς τον παραμικρό ενδοιασμό, ασχέτως που το μυαλό του είχε προχωρήσει ώρες μπροστά. Ήξερε την κάθε αντίδραση της ειρήνης που θα ακολουθούσε, άλλωστε είχε γίνει αρκετά προβλέψιμη μετά απο τόσους μήνες (γύρω στους 15) προσωπικής επαφής μεταξύ τους. Όπως ήξερε άλλωστε οτι η όποια του αντίδραση θα της έδεινε τροφή για συνέχεια, ενώ αντιθέτως η απάθεια του θα την εκνεύριζε αφάνταστα και δεν θα ηθελε να συμβεί κανένα απο τα δύο. Οπότε η λύση ήτανε μία και μοναδική, αν χρειαζότανε θα την έκανε χωρίς δεύτερη σκέψη.

Η ειρήνη φυσικά έκανε ακριβώς τοι περίμενε ο γιάννης, ενώ έδειχνε αδιάφορη για την όλη κατάσταση, ταυτόχρονα δεν σταμάτησε ούτε λεπτό να φλερτάρει μαζί του. Ήταν τόσο έντονο που ακόμα και το ζευγάρι της μαρίας με τον κώστα νιώσανε άβολα. Ενώ η ελπίδα προσπαθούσε να φερθεί όσο γίνεται πιο φυσιολογικά. Εκεί λοιπόν αποφάσισε ότι έπρεπε να επέμβει πριν η κατάσταση ξεφύγει απο κάθε έλεγχο, με την ηρεμία του και την αποφασιστικότητα, αρχίζει να μιλάει και να εξηγεί σε όλοι την παρέα πως έχει η κατάσταση ανάμεσα σε αυτόν και την ειρήνη. Με όλες τις λεπτομέριες χψρίς όμως να γίνεται κουραστικός και καταλήγει στο ότι δεν καταλαβαίνει αφού του έχει πεί εδώ και καιρό το "όχι" λόγω των κοινωνικών κριτηρίων της γαλαζοαίματης γιατί συμπεριφέρεται έτσι. Λέέι με μερικές απλές προτάσεις στην ελπίδα οτι εντυπωσιάστηκε απο την γνωριμία τους και ζητώντας της συγνώμη για την όλη κατάσταση (που δεν έχει και ευθύνη στην τελική), της ζητάει να φύγουνε μαζί και να πάνε κάπου αλλού οι δυό τους να τα πούνε.

Ξεπερνώντας το αρχικό σοκ της ειλικρινεια του, η ελπίδα συμφωνεί να πάνε κάπου αλλού για να συνεχίσουν την βραδυά τους. Φεύγοντας αποχαιρετά το ζευγάρι και την ειρήνη φυσικά ή οποία για άλλη μια φορά έμεινε 'αφωνη με την απλότητα και την ειλικρινειά του, χωμένη στην ξύλινη καρέκλα της και μη μπορώντας να πεί ή να κάνει κάτι. Απλά χαμένη και μουδιασμένη τους είδε να απομακρύνονται και να εξαφανίζονται απο το κάδρο της ζωή της.